vakantie!
Door: Britt Lauret.
Blijf op de hoogte en volg Britt
28 Januari 2016 | Curaçao, Willemstad
Bon Tardi!
De afgelopen twee weken waren heel erg leuk. Twee weken geleden kwamen Amy haar moeder Thea, en haar vriend Adrie bij ons op visite, waarmee we een aantal hele gezellige dagen hebben beleefd waarin we veel hebben gezien, gedaan en gelachen, en ook heerlijk gegeten. Zo zijn we een dagje naar Porto Marie geweest, waar het lekker rustig was. We hebben daar gesnorkeld en lekker geluncht. Ook hebben we heerlijk gegeten bij de Gouveneur. Dat is tot nu toe wel één van de lekkerste restaurants waar ik hier op het eiland heb gegeten. (Thea en Adrie, als jullie dit lezen, nogmaals heel erg bedankt, van jullie vakantiedochter!)
Na iets meer dan een weekje met Thea en Adrie begon voor mij ook echt de vakantie op 20 januari. Dit was tevens de dag dat mijn lieve papa en mama, en broer en schoonzus op het eiland aankwamen. Na iets meer dan een uurtje wachten op Hato kwamen ze dan eindelijk naar buiten gelopen. Wat was ik blij om ze weer te zien na bijna 2 maanden.
De eerste week met m'n familie zit er helaas alweer op, maar we hebben zoveel leuke dingen gedaan. De 2 hoogtepunten waren wel het zwemmen met dolfijnen en onze dagtrip naar klein Curacao.
Het zwemmen met dolfijnen was echt een droom die uitkwam. Hoe vaak ik al ontzettend jaloers naar foto's van mensen die met dolfijnen hadden gezwommen heb zitten kijken... En nu mocht ik dan eindelijk zelf, met Annabel.
Papa en mama zijn ook mee geweest om te kijken en om de prachtige foto's te maken van ons, met de dolfijnen Roxette en Ukit.
Het is zo leuk om van zo dichtbij te zien en mee te maken wat die dolfijnen allemaal kunnen! Van kusjes geven tot zingen, ze doen het allemaal.
Ik ben super blij met de mooie foto's die papa deze dag gemaakt heeft, maar ook zonder de foto's zal ik deze dag niet snel meer vergeten.
Nu door naar ons andere hoogtepunt.... Klein Curacao. Een prachtig onbewoond eiland met een blauwe zee en een wit strand. Maar dan moet je er wel eerst zien te komen.
Al een aantal dagen van te voren hadden we onze trip geboekt bij 'The Mermaid', een boot waarmee je naar klein Curacao vaart, en waarbij je wordt voorzien van een goed ontbijt, een bbq-lunch en de hele dag door drinken (alcohol tegen betaling trouwens).
Voor de zekerheid hadden we allemaal een reistabletje ingenomen, want we hadden al gehoord dat de boot nogal tekeer kon gaan, voornamelijk op de heenreis. Nou ben ik al één keer eerder zeeziek geweest, dus ik hoopte van harte dat mijn pilletje een wondermiddel was, en zou gaan werken. Maar helaas, na 20 minuten op een hele wilde zee, was ik de eerste die in een plastic zakje zat te spugen. Wij zaten op het bovendek, en ik wilde zo snel mogelijk naar beneden, omdat het daar wat minder zou zijn. Ik werd door hele lieve bemanningsleden naar een andere plek geholpen... En wat voor plek. Ik moest aan de zijkant van de boot gaan staan, en mezelf vasthouden aan de railing, en maar blijven kijken naar de horizon, want dan zou het helemaal goed komen. Dit ging precies 5 minuten goed, en toen begon ik opnieuw met het voeren van de vissen, en misschien het voeren van wat mensen naast me, aangezien het lekker hard waaide. Oeps....
Er kwamen steeds meer mensen naast me staan, en steeds meer mensen begonnen over boord te hangen. Het was echt verschrikkelijk en ik heb me zelden zooooooo ellendig gevoeld. Geloof me, als je je zo ziek voelt en je moet nog 1 uur en 20 minuten varen, daar komt geen einde aan.
Gelukkig zat de boot vol met lieve mensen en een top crew die mij en alle andere vissenvoerders ontzettend goed hebben geholpen.
En het voordeel aan zeeziek zijn: als je van de boot af bent is het over.
Gelukkig maakte klein Curacao zelf echt alles weer goed. Wat was het prachtig, en zo goed verzorgd! Als je ooit daarheen wilt gaan, dan moet je wel met de Mermaid.
De terugreis ging gelukkig een stuk beter, omdat we toen met de wind mee gingen, waardoor we niet keihard op de golven klapten. Maar toch was ik ontzettend blij dat ik van de boot af was, en ga ik voorlopig nooit meer op een boot zitten.
Vandaag en morgen (28 en 29 januari) moet ik trouwens weer even stage lopen, om vervolgens nog een weekje vakantie te hebben met mijn vriendinnetje Beryl, die aankomende dinsdag aankomt! Ik heb zo veel zin om haar het eiland te laten zien!
nou, ik hoop dat ik jullie weer een beetje vermaakt heb met mijn avonturen. en tot snel weer!
lieefs, Britt!
PS. morgen zit ik hier alweer 2 maanden, time flies when you're having fun!!
De afgelopen twee weken waren heel erg leuk. Twee weken geleden kwamen Amy haar moeder Thea, en haar vriend Adrie bij ons op visite, waarmee we een aantal hele gezellige dagen hebben beleefd waarin we veel hebben gezien, gedaan en gelachen, en ook heerlijk gegeten. Zo zijn we een dagje naar Porto Marie geweest, waar het lekker rustig was. We hebben daar gesnorkeld en lekker geluncht. Ook hebben we heerlijk gegeten bij de Gouveneur. Dat is tot nu toe wel één van de lekkerste restaurants waar ik hier op het eiland heb gegeten. (Thea en Adrie, als jullie dit lezen, nogmaals heel erg bedankt, van jullie vakantiedochter!)
Na iets meer dan een weekje met Thea en Adrie begon voor mij ook echt de vakantie op 20 januari. Dit was tevens de dag dat mijn lieve papa en mama, en broer en schoonzus op het eiland aankwamen. Na iets meer dan een uurtje wachten op Hato kwamen ze dan eindelijk naar buiten gelopen. Wat was ik blij om ze weer te zien na bijna 2 maanden.
De eerste week met m'n familie zit er helaas alweer op, maar we hebben zoveel leuke dingen gedaan. De 2 hoogtepunten waren wel het zwemmen met dolfijnen en onze dagtrip naar klein Curacao.
Het zwemmen met dolfijnen was echt een droom die uitkwam. Hoe vaak ik al ontzettend jaloers naar foto's van mensen die met dolfijnen hadden gezwommen heb zitten kijken... En nu mocht ik dan eindelijk zelf, met Annabel.
Papa en mama zijn ook mee geweest om te kijken en om de prachtige foto's te maken van ons, met de dolfijnen Roxette en Ukit.
Het is zo leuk om van zo dichtbij te zien en mee te maken wat die dolfijnen allemaal kunnen! Van kusjes geven tot zingen, ze doen het allemaal.
Ik ben super blij met de mooie foto's die papa deze dag gemaakt heeft, maar ook zonder de foto's zal ik deze dag niet snel meer vergeten.
Nu door naar ons andere hoogtepunt.... Klein Curacao. Een prachtig onbewoond eiland met een blauwe zee en een wit strand. Maar dan moet je er wel eerst zien te komen.
Al een aantal dagen van te voren hadden we onze trip geboekt bij 'The Mermaid', een boot waarmee je naar klein Curacao vaart, en waarbij je wordt voorzien van een goed ontbijt, een bbq-lunch en de hele dag door drinken (alcohol tegen betaling trouwens).
Voor de zekerheid hadden we allemaal een reistabletje ingenomen, want we hadden al gehoord dat de boot nogal tekeer kon gaan, voornamelijk op de heenreis. Nou ben ik al één keer eerder zeeziek geweest, dus ik hoopte van harte dat mijn pilletje een wondermiddel was, en zou gaan werken. Maar helaas, na 20 minuten op een hele wilde zee, was ik de eerste die in een plastic zakje zat te spugen. Wij zaten op het bovendek, en ik wilde zo snel mogelijk naar beneden, omdat het daar wat minder zou zijn. Ik werd door hele lieve bemanningsleden naar een andere plek geholpen... En wat voor plek. Ik moest aan de zijkant van de boot gaan staan, en mezelf vasthouden aan de railing, en maar blijven kijken naar de horizon, want dan zou het helemaal goed komen. Dit ging precies 5 minuten goed, en toen begon ik opnieuw met het voeren van de vissen, en misschien het voeren van wat mensen naast me, aangezien het lekker hard waaide. Oeps....
Er kwamen steeds meer mensen naast me staan, en steeds meer mensen begonnen over boord te hangen. Het was echt verschrikkelijk en ik heb me zelden zooooooo ellendig gevoeld. Geloof me, als je je zo ziek voelt en je moet nog 1 uur en 20 minuten varen, daar komt geen einde aan.
Gelukkig zat de boot vol met lieve mensen en een top crew die mij en alle andere vissenvoerders ontzettend goed hebben geholpen.
En het voordeel aan zeeziek zijn: als je van de boot af bent is het over.
Gelukkig maakte klein Curacao zelf echt alles weer goed. Wat was het prachtig, en zo goed verzorgd! Als je ooit daarheen wilt gaan, dan moet je wel met de Mermaid.
De terugreis ging gelukkig een stuk beter, omdat we toen met de wind mee gingen, waardoor we niet keihard op de golven klapten. Maar toch was ik ontzettend blij dat ik van de boot af was, en ga ik voorlopig nooit meer op een boot zitten.
Vandaag en morgen (28 en 29 januari) moet ik trouwens weer even stage lopen, om vervolgens nog een weekje vakantie te hebben met mijn vriendinnetje Beryl, die aankomende dinsdag aankomt! Ik heb zo veel zin om haar het eiland te laten zien!
nou, ik hoop dat ik jullie weer een beetje vermaakt heb met mijn avonturen. en tot snel weer!
lieefs, Britt!
PS. morgen zit ik hier alweer 2 maanden, time flies when you're having fun!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
