Naar huis.
Door: Britt Lauret.
Blijf op de hoogte en volg Britt
20 Mei 2016 | Curaçao, Willemstad
Bon Tardi,
alweer het laatste verslag vanuit het zonnige en warme Curaçao. Morgen is het dan toch echt tijd om naar huis te gaan, na 5 maanden en 3 weken keihard chillen op de Antillen.
Zelfs in de afgelopen maand is er nog van alles gebeurd, maar het mooiste van alles is dat ik mijn stage goed heb afgerond en dat ik alles gehaald heb. Ik heb een ontzettend leuke en leerzame tijd gehad bij verpleeghuis Betesda, ondanks dat het vaak heel erg zwaar was.
De laatste twee stage weken heb ik nog met de verpleegkundige van het huis meegelopen, en met de verantwoordelijke van de afdeling. Dat was heel leuk om mijn stage mee af te sluiten.
In onze vrije tijd hebben we ook genoeg dingen meegemaakt de afgelopen paar weken. Bijvoorbeeld koningsnacht en koningsdag. Koningsnacht vond ik zelf geen fluit aan, maar koningsdag was echt heel gezellig. Het is al zo'n andere sfeer als je gewoon lekker in je korte broek rond kan lopen. En dat terwijl iedereen in Nederland met een regenjas op een festival stond. Op zulke momentjes was ik toch heel blij dat ik hier zat.
Een dag na Koningsdag had ik mijn eerste late dienst op de PG afdeling. Een collega was net jarig geweest en gaf me een stukje taart. Vanwege mijn notenallergie, en omdat ik al eens eerder een allergische reactie op een stukje taart heb gehad, vroeg ik nog waar de taart van gemaakt was en of er toch geen noten inzaten. "Nee natuurlijk niet gewoon proeven". Dus (helaas) heb ik dat maar gedaan. Na 1 hap voelde ik gelijk dat het mis was en heb ik m'n epipen gebruikt. Helaas was de reactie iets te heftig en deed de epipen niet voldoende. In overleg met de verpleeghuisarts ben ik toen naar de SEH geweest (dankzij lieve Giulia en lieve Anneke), en heb ik een nachtje in het ziekenhuis gelegen. Achteraf kunnen we er gelukkig om lachen, maar op dat moment was het redelijk spannend. Gelukkig ging het na een tijdje op de SEH al veel beter, maar ik moest 24 uur blijven ter observatie. Dit waren werkelijk de 24 saaiste uren uit mn leven. Laat mij maar aan de andere kant van dat bed staan, dat is veel meer mijn ding dan er zelf in liggen.
Nu moeten jullie trouwens niet denken dat die vrouw me bewust wilde laten stikken, maar hier op Curacao kennen ze eigenlijk geen notenallergie. Mijn collega dacht dus dat ik het gewoon niet lustte, maar ze wilde dat ik het toch zou proberen omdat het onbeleefd is om het niet eens te proeven.
Maar goed, als ze vooraf even had gezegd dat het 'cashupete' taart heette, dan had ik misschien al kunnen raden dat dat niks voor mij zou zijn. Maar gelukkig is het goed afgelopen, en ik heb er weer een avontuurtje bij.
De afgelopen 10 dagen hebben Amy en ik samen vakantie gehad, en dat was wel even lekker om dit half jaar mee af te sluiten. We hebben alles gezien wat we nog wilden zien, en alles gedaan wat we nog wilden doen. Vorige week donderdag hebben we een 'roadtrip' richting Westpunt gedaan. Een koelbox vol eten en drinken mee en rijden maar. Even stoppen bij mooie strandjes om te snorkelen, langs de zoutvlakte en de flamingo's en natuurlijk nog even naar Grote Knip.
Verder hebben we vooral op het strand gelegen en nog wat feestjes meegepakt.
Zoals mijn verjaardag afgelopen zaterdag. Om dat te vieren zijn we vrijdag avond naar café de Tijd geweest omdat het foute party was. Helaas viel daar om 23.50 uur de stroom uit, en ging deze om 00.15 pas weer aan. Maar om 00.00 uur hebben mijn lieve huisgenootjes toch heel het café even duidelijk gemaakt dat ik jarig was door keihard en op hun allermooist te gaan zingen.
En vandaag was het dan toch echt tijd om alles uit te zoeken en m'n koffers in te pakken. Gelukkig heb ik al redelijk veel met papa en mama, Beryl en Nick mee naar huis gegeven, want anders had ik nog wel 10 kilo bij kunnen boeken, bovenop de 30 kilo die we al hebben, oeps.
Vanavond gaan we met 19 huisgenootjes tapas eten als afscheid, en morgen rond 13.30 uur (19.30 uur bij jullie) is het dan toch echt tijd om richting Hato te gaan.
We vliegen om 16.35 uur lokale tijd, en komen zondagochtend rond 7.30 uur op Schiphol aan.
Lieve huisgenootjes, als jullie dit lezen, bedankt voor alles en ik ga jullie missen.
En lieve mensen uit Nederland. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om ons zo een beetje te volgen. En ik zie jullie snel weer.
Liefs, Britt.
alweer het laatste verslag vanuit het zonnige en warme Curaçao. Morgen is het dan toch echt tijd om naar huis te gaan, na 5 maanden en 3 weken keihard chillen op de Antillen.
Zelfs in de afgelopen maand is er nog van alles gebeurd, maar het mooiste van alles is dat ik mijn stage goed heb afgerond en dat ik alles gehaald heb. Ik heb een ontzettend leuke en leerzame tijd gehad bij verpleeghuis Betesda, ondanks dat het vaak heel erg zwaar was.
De laatste twee stage weken heb ik nog met de verpleegkundige van het huis meegelopen, en met de verantwoordelijke van de afdeling. Dat was heel leuk om mijn stage mee af te sluiten.
In onze vrije tijd hebben we ook genoeg dingen meegemaakt de afgelopen paar weken. Bijvoorbeeld koningsnacht en koningsdag. Koningsnacht vond ik zelf geen fluit aan, maar koningsdag was echt heel gezellig. Het is al zo'n andere sfeer als je gewoon lekker in je korte broek rond kan lopen. En dat terwijl iedereen in Nederland met een regenjas op een festival stond. Op zulke momentjes was ik toch heel blij dat ik hier zat.
Een dag na Koningsdag had ik mijn eerste late dienst op de PG afdeling. Een collega was net jarig geweest en gaf me een stukje taart. Vanwege mijn notenallergie, en omdat ik al eens eerder een allergische reactie op een stukje taart heb gehad, vroeg ik nog waar de taart van gemaakt was en of er toch geen noten inzaten. "Nee natuurlijk niet gewoon proeven". Dus (helaas) heb ik dat maar gedaan. Na 1 hap voelde ik gelijk dat het mis was en heb ik m'n epipen gebruikt. Helaas was de reactie iets te heftig en deed de epipen niet voldoende. In overleg met de verpleeghuisarts ben ik toen naar de SEH geweest (dankzij lieve Giulia en lieve Anneke), en heb ik een nachtje in het ziekenhuis gelegen. Achteraf kunnen we er gelukkig om lachen, maar op dat moment was het redelijk spannend. Gelukkig ging het na een tijdje op de SEH al veel beter, maar ik moest 24 uur blijven ter observatie. Dit waren werkelijk de 24 saaiste uren uit mn leven. Laat mij maar aan de andere kant van dat bed staan, dat is veel meer mijn ding dan er zelf in liggen.
Nu moeten jullie trouwens niet denken dat die vrouw me bewust wilde laten stikken, maar hier op Curacao kennen ze eigenlijk geen notenallergie. Mijn collega dacht dus dat ik het gewoon niet lustte, maar ze wilde dat ik het toch zou proberen omdat het onbeleefd is om het niet eens te proeven.
Maar goed, als ze vooraf even had gezegd dat het 'cashupete' taart heette, dan had ik misschien al kunnen raden dat dat niks voor mij zou zijn. Maar gelukkig is het goed afgelopen, en ik heb er weer een avontuurtje bij.
De afgelopen 10 dagen hebben Amy en ik samen vakantie gehad, en dat was wel even lekker om dit half jaar mee af te sluiten. We hebben alles gezien wat we nog wilden zien, en alles gedaan wat we nog wilden doen. Vorige week donderdag hebben we een 'roadtrip' richting Westpunt gedaan. Een koelbox vol eten en drinken mee en rijden maar. Even stoppen bij mooie strandjes om te snorkelen, langs de zoutvlakte en de flamingo's en natuurlijk nog even naar Grote Knip.
Verder hebben we vooral op het strand gelegen en nog wat feestjes meegepakt.
Zoals mijn verjaardag afgelopen zaterdag. Om dat te vieren zijn we vrijdag avond naar café de Tijd geweest omdat het foute party was. Helaas viel daar om 23.50 uur de stroom uit, en ging deze om 00.15 pas weer aan. Maar om 00.00 uur hebben mijn lieve huisgenootjes toch heel het café even duidelijk gemaakt dat ik jarig was door keihard en op hun allermooist te gaan zingen.
En vandaag was het dan toch echt tijd om alles uit te zoeken en m'n koffers in te pakken. Gelukkig heb ik al redelijk veel met papa en mama, Beryl en Nick mee naar huis gegeven, want anders had ik nog wel 10 kilo bij kunnen boeken, bovenop de 30 kilo die we al hebben, oeps.
Vanavond gaan we met 19 huisgenootjes tapas eten als afscheid, en morgen rond 13.30 uur (19.30 uur bij jullie) is het dan toch echt tijd om richting Hato te gaan.
We vliegen om 16.35 uur lokale tijd, en komen zondagochtend rond 7.30 uur op Schiphol aan.
Lieve huisgenootjes, als jullie dit lezen, bedankt voor alles en ik ga jullie missen.
En lieve mensen uit Nederland. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om ons zo een beetje te volgen. En ik zie jullie snel weer.
Liefs, Britt.
-
20 Mei 2016 - 22:25
Nick, Miechael, Wesley:
Tot zondag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
